به نقل از «شبستان»

رازداری و سعه صدر نسبت به مشکلات باعث عزت فرد و جامعه است

تاریخ انتشار: ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۸۶۴۴۳۹

حجت الاسلام مهدوی ارفع طمع ورزی و افشاء کردن مشکلات همچنین کنترل نکردن زبان را از عوامل اصلی خفت و ذلت فرد و جامعه خواند و گفت: حاکم کردن زبان بر خویش و راه درمان آن با بهره گیری از نهج البلاغه شریف ممکن است.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از البرز، « حجت الاسلام حمیدرضا مهدوی ارفع» در حسینیه فضای مجازی که شامگاه روز گذشته 17 اردیبهشت با محوریت شرح حکمت های نهج البلاغه برگزار شد گفت: در حکمت دوم نهج البلاغه بحث در خصوص عوامل ذلت و خفت فرد و جامعه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دبیرنهضت جهانی نهج البلاغه خوانی افزود: حضرت امیرالمومنین(ع) اولین دلیل خفت و ذلت را طمع ورزی دانستند، موضوع و عامل دوم بازگو ساختن و افشاء کردن مشکلات داخلی فرد به دیگران است.

وی با تأکید بر اینکه هرکس و هرجامعه ای یکسری مشکلات داخلی در حوزه معیشت و یا مسائل مختلف دارد ولی نمی تواند این مشکلات را برای بیگانه ای افشاء کند چرا که باعث می شود در نظر بیگانگان ذلیل و خوار و ناتوان دیده شود توضیح داد: اگر کارگزاران جامعه یا روشنفکران و اهل قلم مسائل داخلی جامعه را به بیگانگان افشاء کنند آنان باعث خفت جامعه می شوند.

حجت الاسلام مهدوی ارفع با اشاره به خطبه 105 نهج البلاغه مطرح کرد: امیرالمومنین(ع) می فرمایند: خدا را مبادا شکایت نزد کسی بریم که نمی تواند و نتواند آن را برطرف سازد و توان گره گشایی از کارتان ندارد و این باعث ذلت و خواری می گردد.

این استاد حوزه به خطبه 407 نهج البلاغه اشاره کرد و گفت: امیرالمونین(ع) می فرمایند: کسی که از نیاز خود نزد مومنی شکایت کند گویا به پیشگاه خدا شکایت کرده چون مومنان برادر یکدیگر هستند، چرا که مومن اگر مومن واقعی باشد، واسطه الهی است، ولی کسی که از نیازمندی خود نزد کافری شکایت کند، گویا از خدا شکایت کرده است. بنابراین ما حق نداریم در حوزه فردی و خانوادگی به خصوص اجتماعی مشکلات خود را نزد کفار ببریم.

حجت الاسلام مهدوی ارفع تصریح کرد: ما حق نداریم مشکلات داخلی کشور را به کنوانسیون های بین المللی و ... ارائه دهیم ؛ به کمیسیون های پوشالی شورای امنیت و بین المللی که این سال ها متأسفانه توسط برخی مزدوران داخلی باب شد.

این استاد نهج البلاغه خوانی مطرح کرد: رازداری نسبت به مشکلات باعث عزت فرد و جامعه است؛ با باور به این اصل فرد و جامعه در سینه خودش برای حل این مشلات مدیریت می کند و برای آنها راه حلی را پیدا می کند؛ آنچنان که حضرت علی(ع) در حکمت 6 فرمود: « سینه خردمند صندوق راز او است».

به گفته حجت الاسلام مهدوی ارفع، اسرار و مسائل درونی خودمان را باید مانند اموال ارزشمند محافظت کنیم تا به نااهل منتقل نشود، این رازداری در حکمت 48 نشانه اندیشیدن درست بیان شده است. امیرالمومنین در این حکمت می فرمایند: « پیروزی در دوراندیشی است و دوراندیشی در به کارگیری درست اندیشه است».

وی ادامه داد: در حکمت 102 نیز حضرت امیرالمومنین(ع) فرمود: آن کس که راز خود را پنهان دارد اختیارش در دست خود او است، اما به محض آنکه افشاء کردید، دیگر اختیار دار آن تو نیستی» مانند آن نماینده مجلس ششمی که شروع کرد به افشاء بعضی اسرار و در لابه لای آن چقدر دروغ ها در خصوص انرژی هسته ای صلح آمیز کشور بیان کرد و بعد همپایه های خودش اسامی دانشمندان هسته ای کشور را افشاء کرد و هم زمینه فشارهای سنگین در این همه سال را ایجاب و هم بسیاری از فرزندان دانشمندان این کشور را به دست تروریست ها سپردند.

حجت الاسلام مهدوی ارفع تصریح کرد: امام علی(ع) در حکمت 176 می فرمایند: بردباری در برابر مشکلات ابزار ریاست است که به آن سعه صدر می گویند. سینه گشاده یعنی ظرفیت بالا به مصداق اینکه جوانان امروز از این صفت به جنبه بالا در فرد نام می برند.

این استاد نهج البلاغه خوانی خاطرنشان کرد: مولا علی(ع) در نامه 31 به فرزندشان در بند 10 می فرمایند: هرگاه با خدا سخن گویی سخن تو را می شنود و چون با او راز دل گویی، راز دل تو را می داند، پس حاجت خود را با خدا بگو و آنچه در دل داری با خدا بازگو کن تا غم های تو را برطرف کند و در مشکلات تو را یاری رساند.

دبیرنهضت جهانی نهج البلاغه خوانی با اشاره به خطبه ۹۹ بند دوم مطرح کرد: امیرالمومنین(ع) می فرمایند: پس در عزت و ناز دنیا بر یکدیگر پیشی نگیرید و فریب زینت ها و نعمت ها را نخورید و از رنج آن ناشکیبا نباشید زیرا زینت ها و نهمت ها به پایان می رسد و نابود می گردد، برای چیزی که تمام شدنی است خود را ذلیل و خوار نکنید.

حجت الاسلام مهدوی ارفع خاطرنشان کرد: عامل دیگری که در حکمت دوم نهج البلاغه به عنوان عوامل خفت و ذلت بیان شده است، حاکم کردن زبان بر خویشتن است. برای مهار زبان به خدا پناه می بریم.

این استاد حوزه ادامه داد: امیرالمومنین(ع) در حکمت دوم فرمود: کسی که زبانش را برخود حاکم کند، خودش نزد خودش پست شده است. همینطور در بند دوم خطبه ۱۷۶ فرمود: هر انسان عاقلی باید زبانش را کنترل کند زیرا این زبان مرکب چموشی است که صاحب خود را هلاک می کند. در حکمت ۶۰ می خوانیم؛ زبان مانند حیوان درنده است که اگر رهایش کنی آسیب می زند.

دبیرنهضت جهانی نهج البلاغه خوانی عنوان کرد: در نهج البلاغه شریف راه هایی برای کنترل زبان مطرح شده است که اولین آن فکر کردن پیش از حرف زدن است؛ حضرت علی(ع) در بند دوم خطبه ۱۷۶ می فرماید که همانا زبان مومن در پس قلب او است و قلب منافق در پس زبان او است؛ زیرا مومن هرگاه بخواهد سخن بگوید، نخست می اندیشد اگر دید نیک است اظهار می کند اگر دید ناپسند است پنهان می کند ولی منافق آنچه بر زبانش می آید بیان می کند و نمی داند چه حرفی به سود او و چه حرفی به زیانش است.

 

پایان پیام/301

منبع: شبستان

کلیدواژه: نهج البلاغه خوانی نهضت نهج البلاغه خوانی حجت الاسلام مهدوی ارفع حجت الاسلام مهدوی ارفع نهج البلاغه خوانی امیرالمومنین ع فرد و جامعه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۶۴۴۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«به یادِ ماموستا فخری»

به گزارش خبرنگار حوزه استان های خبرگزاری تقریب، سید علاءالدین حیدری؛ فعال مدنی اهل سنت در یادداشتی که به مناسبت درگذشت ماموستا ملااحمد فخری که در اختیار خبرگزاری تقریب گذاشته، آورده است:
 
قافله خوبان هر از چند گاهی با یکی از یاران و همسفران خوب خود وداع کرده و جامعه از برکت وجود آن یارِ خوب محروم می گردد.
 
سلسله خوبان یکی یکی به سرمنشأ خوبیها می پیوندند.
 
جامعه اورامانات خوبی و نیکویی سرشتش را مدیون این خوبهای روزگار است.
 
به تحقیق یکی از خوبها و نیکوسرشتان این دیار جناب حاج ماموستا ملا احمد فخری بود، مردی از جنس نیکی ها و حلقه ای از حلقه های  زیبای دیار اورامانات که نیک نامی در وجودشان ریشه داشت.
 
مرحوم ماموستا فخری را سالهاست می شناسم، فقیهی اندیشمند، عالمی عارف، شخصیتی خاکی و مردمی که هیچگاه تسلیم هوای نفس و مبهوت هیچ زرق و برق دنیایی نشد.
 
امام جمعه شهر بزرگی مانند جوانرود بود ولی وقتی خدمتش می رسیدی انگار در یک روستای کوچک مسئولیت دارد.
 
همراه همیشگی و یار دیرین نظام و انقلاب اسلامی بود ولی ذره ای از این نزدیکی ها سوءاستفاده نکرد.
 
قدرت طلب و به دنبال هیچ فرصت طلبی نبود.
 
سالها در مسئولیت های مختلف توفیق همراهی خیلی از مسئولین کشوری و استانی را در سفرهای به اورامانات و ملاقات با شخصیتهای مختلف از جمله جناب حاج ماموستا ملا احمد فخری را داشتم و همیشه شاهد این مسئله بودم که این شخصیت بزرگوار دو دغدغه بیشتر نداشت، اول حل مشکلات مردم و دوم مدرسه علوم دینی جوانرود و نگرانی بابت تربیت دینی جوانان...
 
ایشان مدام پیگیر مشکلات جوانرود و جوانان این شهرستان بود.
 
افتادگی و منشِ والای آن مرحوم همه را شرمنده خود می کرد.
 
هر گاه نیاز به حضور ایشان بود بدون ذره ای درنگ اعلام آمادگی می نمود و احساس می کرد که هر جا بشود برای مردم کاری کرد باید حاضر شد.
 
شخصیت خاکی ماموستا فخری و خوی عرفانی آن مرحوم، مثال زدنی بود.
 
مردی از خانواده ای اصیل و نیکنام که نیکنامی و نیکی سرشت آنها زبانزد خاص و عام است.
 
هرگاه خدمتش می رسیدم آنقدر آرام و نیک نفس بود که احساس می کردم باید بیشتر بنشینم و کسب فیض کنم.
 
نه درخواستی شخصی داشت و نه بدنبال منافع شخصی می رفت.
 
شخصیتی انقلابی که همیشه پای ثابت مجالس وحدت افزا بود. رهرو حقیقی وحدت اسلامی و پیرو راه برادری امت اسلامی که تا واپسین لحظات عمر پر برکت شان از این مسیر پای پس نکشید.
 
استاد بی ریای فقه شافعی و باورمند حقیقی این مسیر بود.
 
قافله خوبان ما قطعا جای خالی ایشان را حس خواهد کرد.
 
وجود چنین بزرگمردانی برای هر جامعه ای اعتبار و مایه بزرگیست.
 
امیدوارم نمونه چنین شخصیتهای برجسته ای در میان جامعه فراوان و فراوان تر گردند.
 
از درگاه خداوند متعال برای روح بلند مرحوم ماموستا فخری علو درجات را مسئلت می نمایم.
 
"انا لله و انا الیه راجعون"
 
انتهای پیام/