حق نهج البلاغه در حوزه و دانشگاه ادا نشده است
تاریخ انتشار: ۱ دی ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۴۰۴۶۷۳
به گزارش باشگاه خبرنگاران دانشجویی(ایسکانیوز)؛ آیت الله علی اکبر رشاد، صبح امروز در جلسه درس خارج فقه که در مدرسه علمیه امام رضا (ع) برگزار شد، با استناد به فرازی از کلام امیرمومنان علی (ع) در کتاب شریف نهج‌البلاغه، اظهار داشت: حضرت در خصوص نسبت بین فراوانی آنچه که مورد اشتها و علاقه بشر است و میزان علاقمندی و میل آدمی به آن اشیا، اصلی را مطرح می‌کنند که بسیار قابل تأمل است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی افزود: غالب کلمات حضرت در بخش حکمت‌ها در حقیقت اصولی هستند که در حوزه‌های مختلف الهیات، اجتماعیات، اخلاقیات و غیره می‌تواند چون قاعده و مبنا مورد توجه قرار گیرد.
آیت الله رشاد کتاب شریف نهج‌البلاغه را اقیانوسی از معارف و حکمت‌ها بیان و عنوان کرد: حقایق، معارف و مفاهیم بلندی در بیانات حضرات معصومین خاصه پیامبر اکرم (ص) و امیرمومنان علی (ع) نهفته است، اما باید تأسف خورد که این معارف آنگونه که باید مورد دقت و توجه قرار نمی‌گیرد.
رئیس شورای سیاست گذاری حوزه‌های علمیه تهران با تاکید بر اینکه می‌توانست، می‌تواند و باید نهج‌البلاغه به مثابه متن درسی در همه رشته‌های علمی در دانشگاه‌ها مورد تدریس قرار گیرد، گفت: گزینه‌ای از کلمات آن بزرگوار را می‌توان متناسب با هر رشته‌ای مورد بحث و بررسی قرار داد. برای این کار فهمی فهیم، خوش سلیقه، صاحب ذوق و قریحه صالحه لازم است تا بنشیند و از نهج‌البلاغه زاویه‌ها، ساحات و بخش‌هایی متناسب رشته‌های تحصیلی دانشگاهی را استخراج و طبقه بندی کند سپس با یک تبیین دقیق توأم با حکمت و عقلانیت و همراه با بلاغت آن را تنظیم کرده تا در هر رشته علمی مطالب برحسب مناسبت مورد تدریس قرار گیرد.
این استاد برجسته حوزوی انس با کتاب شریف نهج‌البلاغه را انس با متن معارف دینی و عمق تعالیم حضرات معصومین (ع) دانست و اظهار داشت: همانگونه که این توصیه را به دانشگاه‌ها و دانشگاهیان داریم طریقه اولی آن باید در حوزه‌های علمیه انجام شود.
وی افزود: متأسفانه حق کتاب شریف نهج‌البلاغه در حوزه و دانشگاه ادا نشده و در حق این کتاب ارزشمند جفا شده است. چرا نهج‌البلاغه متن درسی حوزه‌های علمیه نیست؟ چرا در خلال دروس حوزوی از این کتاب بهره برده نمی‌شود؟ حتی در فقه و ذیل تفسیر و ادبیات تا سایر علوم و معارفی که در حوزه‌های علمیه رایج است اهتمامی به کتاب نهج‌البلاغه دیده نمی‌شود.
آیت الله رشاد ادامه داد: حوزه‌های علمیه حق نهج‌البلاغه را ادا نکردند از این جهت باید عذر تقصیر به پیشگاه امیرمومنان علی (ع) برد چرا که این کلمات گرانبها و ذی قیمت را قدر ندانستیم و مشخص نیست این نقیضه چه زمانی از حوزه و دانشگاه رفع شود.
این استاد اخلاق در پایان خاطرنشان کرد: کتاب شریف نهج‌البلاغه اقیانوسی مشهود، مملو، مواج، مالامال و سرریز از حکمت، قاعده، اصل و مبنا است که فکر، رفتار و فعل آدمی را جهت می‌دهد.
انتهای پیام/
کد خبر: 1084821 برچسب‌ها آیت الله علی اکبر رشاد نهج البلاغه امام علی (ع)منبع: ایسکانیوز
کلیدواژه: آیت الله علی اکبر رشاد نهج البلاغه امام علی ع کتاب شریف نهج البلاغه حوزه های علمیه آیت الله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۴۰۴۶۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.
اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهاد‌ها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آنها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهاد‌ها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آنها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آنها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آنها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آنها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آنها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آنها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.
مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آنها را به دولت و حکومت وابسته می‌کند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.
هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آنها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آنها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آنها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»